Orzech włoski

Opis rośliny

Właściwości orzecha włoskiego

Układ krążenia oraz nerwowy

Badania potwierdzają, że obecna w łuskanych nasionach wysoka zawartość wielonasyconych kwasów tłuszczowych (w tym omega-3) oraz polifenoli wzmacnia układ naczyniowo-sercowy i korzystnie wpływa na profilaktykę chorób nowotworowych i układu krążenia. Regularne spożywanie owoców orzecha obniża poziom złego cholesterolu LDL, a także zmniejsza tendencję do powstawania zakrzepów i ryzyko zawału serca. Ponadto spowalniają procesy starzenia się, poprawiają funkcje poznawcze (pamięć oraz nauka) oraz motoryczne (koordynacja ruchowa), zwłaszcza u osób starszych. Nasiona to również wysokokaloryczny środek odżywczy, który powoduje ogólnie wzmocnienie organizmu.

Drobnoustroje

Zarówno liście orzecha włoskiego, jak i naowocnia wykazują silne właściwości bakteriobójcze, przeciwgrzybicze. Zwalczają gronkowce, paciorkowce, pałeczki czerwonki bakteryjnej i duru brzusznego, a nawet ich odmiany antybiotykoodporne. Wykazuje właściwości odtruwające i grzybobójcze. Kwas fenolowy oraz kwas elagowy znajdujące się w orzechu wiążą i unieszkodliwiają substancje rakotwórcze, stąd roślina ta wykazuje interesujący potencjał przeciwnowotworowy.

Przewód pokarmowy

Obecne w surowcu garbniki i juglon wykazują korzystne właściwości na układ pokarmowy. Działają ściągająco na błony śluzowe jamy ustnej oraz przewodu pokarmowego, zmniejszając ich przepuszczalność i łagodząc stany zapalne, a także hamują krwawienia z uszkodzonych naczyń włosowatych. Poprawiają trawienie, regulują przemianę materii i wzmagają apetyt. Ekstrakty z liści i naowocni polecane są przy stanach nieżytowych żołądka i jelit, biegunce bakteryjnej (zwłaszcza u dzieci), bolesnych wzdęciach, nadmiernej fermentacji jelitowej i zatruciach pokarmowych. Do tego łagodzą owrzodzenia jelita grubego, krwawienia przewodu pokarmowego oraz pomocniczo wspierają leczenie dyzenterii.

Cukrzyca

Wyciągi z orzecha włoskiego podawane doustnie działają również oczyszczająco i stosowanie są pomocniczo w stanach przedcukrzycowych oraz początkach cukrzycy. Jego właściwości odtruwające polegają na unieczynnieniu szkodliwych związków powstających w wyniku choroby i ułatwianiu ich usuwania z organizmu. Ponadto obniżają poziom cukru we krwi oraz wspierają leczenie niewydolności żylnej (syndrom ciężkich nóg) i hemoroidów.

Zewnętrznie

Stosowany zewnętrznie orzech ma właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, przez co zalecany jest przy chorobowych zmianach skórnych i płukankach jamy ustnej. W formie płukanek łagodzi zapalenie jamy ustnej, dziąseł, migdałków i gardła, a także niweluje stany zapalne spojówek. Do tego wspiera leczenie trądziku, zarówno opryszczkowego jak i krostkowego, zwalcza ropne stany zapalne skóry, świerzbiączkę, nadmierną potliwość dłoni i stóp, zapalenie sromu i pochwy (również z upławami). Ponadto łagodzi podrażnienia, przyspiesza gojenie ran, zwalcza egzemę, wrzody, oparzenia słoneczne oraz odleżyny. Naowocnia oraz roztarte liście łagodzą skutki użądlenia przez pszczoły i osy, świąd po ukąszeniu komarów i innych owadów. Przyspieszają także gojenie ropiejących śladów po ukąszeniach.

Rośliny o podobnym działaniu

Cholesterol – Seler zwyczajny
Gronkowiec złocisty – Płucnica islandzka
Nadmierna fermentacja jelitowa – Dzięgiel litwor
Cukrzyca – Bambus trzcinowaty
Zapalenie dziąseł – Prawoślaz lekarski

Przeciwwskazania do stosowania orzecha

Alergia, nadmierna gęstość krwi, zakrzepica żył, atopowe zapalenie skóry, łuszczyca. Przetwory z liści i naowocni w dawkach wyższych niż zalecane mogą powodować nudności i zaparcia.

Pozyskiwanie

Dobrze wykształcone liście, bez plam obcinamy pojedynczo na koniec czerwca. Rozkładamy je cienką warstwą na papierze. Suszymy w przewiewnym, zacienionym miejscu w temperaturze otoczenia. Przechowujemy w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Zielone orzechy na nalewkę zbieramy na koniec lipca, kiedy są jeszcze niedojrzałe i miękkie.

Składniki aktywne

Przepisy z orzecha włoskiego