Mniszek lekarski

Opis rośliny

Właściwości mniszka lekarskiego

Układ moczowy

Mniszek lekarski stosowany jest przede wszystkim jako środek diuretyczny, który działa odtruwająco i oczyszczająco. Jego moczopędne właściwości (w przeciwieństwie do leków) nie wypłukują przy tym potasu, a wręcz go uzupełniają. Roślina jedynie usprawnia usuwanie jonów sodu i potasu przez nerki. Dzięki temu działa przeciwobrzękowo, pomocniczo pomaga zapobiec powstawaniu kamieni nerkowych, oczyszcza krew oraz wspiera leczenie reumatyzmu, dny moczanowej i infekcji moczowych.

Przewód pokarmowy

Dzięki zawartym w surowcu laktonom mniszek wykazuje właściwości żółciotwórcze i żółciopędne. Te związki o gorzkim smaku działają drażniąco, stymulując wydzielanie śliny, soku żołądkowego i żółci. Nieznacznie wspomaga trawienie tłuszczów i przyswajanie witamin, a także wzmaga apetyt. Działa leczniczo w przypadku chorób wątrobowych (marskość, wirusowe zapalenie wątroby, itp.) i żółciowych, oraz zaburzeń trawienia, takich jak powolne trawienie, wzdęcia, czy gazy jelitowe. Medycyna naturalna zaleca stosowanie przetworów z mniszka w czasie rekonwalescencji po wirusowym zapaleniu wątroby, przy zastojach żółci i w początkowym stadium kamicy żółciowej.

Wzmocnienie organizmu oraz układ krążenia

Ze względu na właściwości wzmacniające odporność, mniszek zalecany jest również w przypadku ogólnego osłabienia organizmu. W szczególności u osób starszych, rekonwalescentów oraz w razie zwiększonej podatności na choroby infekcyjne i wirusowe.

Wysoka zawartość inuliny w korzeniu mniszka ma podobne działanie do prebiotyków. Stymuluje wzrost flory bakteryjnej, działa powlekająco na nabłonek jelita, a także zmniejsza wchłanianie glukozy i tłuszczów. Pomocniczo obniża stężenie cukru i lipidów we krwi, dzięki czemu wspiera cukrzyków oraz osoby stosujące kuracje odchudzające. Do tego wzmacnia właściwości odtruwające, wiążąc toksyczne metabolity i ułatwiając ich usuwanie.

Stany zapalne i nowotwory

Wyciągi z mniszka lekarskiego są bogate w polifenole i posiadają silny potencjał antyoksydacyjny, przeciwzapalny, a nawet przeciwnowotworowy. Badania potwierdzają, że chroni on przed ostrym zapaleniem trzustki i działa przeciwzapalnie na ośrodkowy układ nerwowy. Do tego surowiec uśmierca komórki rakowe wątroby, hamuje rozrost komórek rakowych piersi i blokuje przerzuty komórek rakowych piersi i prostaty.

Zewnętrznie

Stosowany zewnętrznie działa antybakteryjnie i ściągająco. Działa regeneracyjnie na skórę, przyspieszając gojenie się ran oraz bliznowacenie. Do tego w formie okładów pomaga zwalczyć kurzajki. Poprawia również kondycję cery i włosów, a także jest dobrym środkiem dla skóry trądzikowej i w przypadku skłonności do przetłuszczających się włosów.

Rośliny o podobnym działaniu

Oczyszczanie krwi – Pokrzywa zwyczajna
Wirusowe zapalenie wątroby – Mięta pieprzowa
Rekonwalescencja – Kozieradka pospolita
Zapalenie trzustki – Pietruszka zwyczajna
Bliznowacenie – Przywrotnik pospolity

Przeciwwskazania do stosowania mniszka

Nie stosować w przypadku okluzji jelit i skóry, czynnych wrzodów trawiennych oraz niedrożności dróg żółciowych. Nie zalecany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. Lecząc kamicę żółciową mniszkiem, koniecznie skonsultować się z lekarzem. Kuracja mniszkiem nie powinna trwać dłużej niż 4-6 tygodni.

Pozyskiwanie

W lecznictwie wykorzystywane są wszystkie części rośliny. Korzenie wczesną wiosną lub jesienią, a młode listki i główki kwiatów w kwietniu i maju. Kwiaty i liście obrywamy z łodyg, płuczemy, rozkładamy na ręczniku i osuszamy. Następnie suszymy je w przewiewnym i ciemnym miejscu. Korzenie natomiast myjemy i suszymy w suszarce. Przechowywać w ciemnym miejscu, w szczelnie zamkniętym pojemniku.

Składniki aktywne

Przepisy z wykorzystaniem mniszka