Opis rośliny
rozwińPokrój
Osiąga wysokość od 40 do 150 cm.
Łodyga
Rozgałęziona w górnej części, kanciasta, gładka, ulistniona.
Liście
Odziomkowe są duże, zebrane w różyczkę. Blaszka liściowa jajowata, brzegiem karbowana. Liście łodygowe są siedzące i mniejsze oraz nieco wydłużone.
Kwiaty
Niewielkie (6 mm), białe, zebrane w dekoracyjne wiechy na wierzchołkach pędów. Kielich czterodziałkowy, korona 4-płatkowa, pręcików 6, słupek jeden.
Owoc
Jajowata lub kulista łuszczynka z klapami bez nerwów.
Korzeń
Długi, mięsisty o barwie jasnożółtej, na przekroju biały.
Występowanie
Spotykana w Europie i Azji, W Polsce pospolity na polach i w ogrodach. Rośnie także na terenach ruderalnych i przy drogach. Preferuje tereny żyzne, piaszczyste i gliniaste, względnie suche lub lekko wilgotne. Lubi półcień.
Właściwości chrzanu pospolitego
Górne drogi oddechowe
Chrzan posiada wysoką zawartość fitoncydów, które działają bakteriobójczo. Wspiera leczenie przeziębień, kaszlu, kataru, astmy, zapalenia oskrzeli oraz gruźlicy. Do tego ułatwia usuwanie zalegającej wydzieliny, zwalcza ból gardła, uszczelnia naczynia krwionośne w śluzówce nosa, działa wykrztuśnie i odkaża górne drogi oddechowe.
Przewód pokarmowy
Pozytywnie wpływa na metabolizm i pracę układu pokarmowego, przyspieszając przemianę materii i stymulując wydzielanie soków trawiennych. Ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów, niweluje zaparcia, wzdęcia oraz zgagę. Poprawia pracę pęcherzyka żółciowego i pobudza perystaltykę jelit.
Nowotwory
Badania naukowe potwierdzają, że zawarte w chrzanie glukozynolany hamują kancerogenezę. Właściwości przeciwnowotworowe dotyczą raka żołądka, płuc, a także pęcherza moczowego. Z kolei znajdujący się w surowcu kwas askorbinowy zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, przełyku, krtani, szyjki macicy, piersi, trzustki, okrężnicy oraz odbytnicy.
Wzmocnienie organizmu
Kwas askorbinowy zawarty w chrzanie, zwiększa także przyswajanie żelaza niehemowego, co jest istotne dla osób na diecie wegańskiej i wegetariańskiej. Dzięki temu zapobiega pojawianiu się anemii wywoływanych brakiem żelaza. Ponadto zmniejsza szansę wystąpienia szkorbutu i pomaga utrzymać właściwą odporność organizmu.
Drobnoustroje i owady
Olejek eteryczny z chrzanu ma działanie przeciwgrzybicze i jest skutecznym środkiem zwalczającym gronkowca złocistego oraz bakterie zakażające żywność. Do tego związki siarkowe obecne w chrzanie opóźniają rozrost flory bakteryjnej w pokarmach w trakcie ich przechowywania oraz skutecznie zwalczają mikroby atakujące rośliny. Olejek eteryczny jest również bardzo dobrym środkiem owadobójczym (niezostawiającym osadów chemicznych) na insekty żerujące na jedzeniu.
Układ nerwowy
Z kolei pirydoksyna i kwas foliowy pomagają obniżyć poziom homocysteiny we krwi, która negatywnie wpływa na produkcję serotoniny. Dzięki czemu chrzan pozytywnie oddziałuje na samopoczucie. Natomiast magnez hamuje uwalnianie się hormonów stresu. Kwas foliowy zmniejsza również ryzyko wystąpienia wad rozwojowych płodu.
Zewnętrznie
Stosowany zewnętrznie pomaga w przypadku chorób narządu ruchu. Okłady z chrzanu polecane są osobom z reumatoidalnym zapaleniem stawów, artretyzmem, zapaleniem nerwu kulszowego oraz korzonków nerwowych. Działa rozgrzewająco, łagodzi uczucie bólu, poprawia sprawność i zdolność ruchową kończyn i kręgosłupa, zmniejsza obrzęki oraz napięcie mięśniowe. Okłady najlepiej robić ze świeżo zerwanych liści lub miazgi korzenia.
Rośliny o podobnym działaniu
Przeziębienie – Gwiazdnica pospolita
Wzdęcia – Bluszczyk kurdybanek
Anemia – Aspalat prosty (Rooibos)
Owady – Kłosowiec fenkułowy
Zapalenie korzonków nerwowych – Jałowiec pospolity
Przeciwwskazania do stosowania chrzanu
Spożywania chrzanu powinny unikać osoby z wrzodami żołądka lub dwunastnicy, osoby borykające się z niedoczynnością tarczycy oraz ze stanem zapalnym nerek. Nie podawać kobietom w ciąży, karmiącym piersią oraz dzieciom do lat 4. Zbyt długi kontakt chrzanu ze skórą może działa drażniąco.
Pozyskiwanie
Liście chrzanu najlepiej zbierać późną wiosną i wczesnym latem, a korzenie w okresie jesiennym, pod koniec października, kiedy liście zaczynają żółknąć. Najlepiej zbierać młode egzemplarze. Optymalny korzeń ma około 25 cm długości i 2,5 cm grubości. Chrzanu nie powinno się gotować ani suszyć, ponieważ traci wtedy lecznicze związki chemiczne. Najlepiej przyjmować w postaci świeżej i przechowywać w lodówce.
Składniki aktywne
rozwińGlikozyd siarkocyjanowy – sinigryna
Związki siarkowe – glukozynolaty i izotiocyjaniany
Siarkowy olejek eteryczny
Flawonoidy – kwercetyna, kemferol
Witamina C – 0,3%
Związki bakteriobójcze
Przepisy z wykorzystaniem chrzanu
Napar z chrzanu pospolitego
Dawkowanie:1/3 szklanki, 3 razy dziennie.
Przygotowanie:1 łyżeczka korzenia chrzanu, 250 ml wody.
Pokruszony lub dobrze pokrojony korzeń zalewamy wrzątkiem i odstawiamy na 15 minut. Następnie całość przecedzamy i pijemy.
Syrop z chrzanu pospolitego
Dawkowanie:1 łyżka stołowa (dzieci 1 łyżeczka), 3 razy dziennie.
Przygotowanie:100g korzenia chrzanu, ½ szklanki wody, 100g miodu.
Korzeń ścieramy i wkładamy do słoika. Następnie zalewamy wcześniej przegotowaną i ostudzoną wodą. Całość zostawiamy pod przykryciem na godzinę do maceracji, po czym przeciskamy przez gazę, dodajemy miód i dokładnie mieszamy.
Nalewka chrzanowa
Dawkowanie:Stosować w miarę potrzeby.
Przygotowanie:100 g korzenia, 250 ml wódki 40-60%.
Korzeń ścieramy, zalewamy wódką i odstawiamy na tydzień w szczelnie zamkniętej butelce. Na koniec całość przecedzamy i nacieramy chore miejsca.
Wino chrzanowe
Dawkowanie:1 łyżka stołowa, 3 razy dziennie.
Przygotowanie:100 g chrzanu, 1l białego wina wytrawnego, 50 ml spirytusu.
Świeży chrzan ucieramy, po czym zalewamy winem i spirytusem. Całość macerujemy 36 godzin, często mieszając, po czym przecedzamy do butelek.