Arnika górska

Opis rośliny

Właściwości arniki górskiej

Układ krążenia

Arnika ma przede wszystkim korzystny wpływ na funkcjonowanie układu krążenia. Podnosi ciśnienie krwi, stymuluje przepływ krwi przez naczynia wieńcowe, zwiększa częstotliwość skurczów serca, a także zmniejsza opory w naczyniach obwodowych i usprawnia krążenie kończyn oraz mózgu. Przetwory pomagają w przypadku wieńcowego i mózgowego zaburzenia krążenia krwi, zwłaszcza u osób starszych oraz cierpiących na tzw. serce starcze, czy postępujące osłabienie mięśnia sercowego powiązane ze zmianami miażdżycowymi.

Stany zapalnie oraz działanie znieczulające

Składniki zawarte w arnice górskiej działają również przeciwzapalnie i znieczulająco. Helenalina hamuje produkcję substancji, które wywołują stany zapalne (dlatego ważne jest, aby w przypadku urazu stosować preparaty z arniki tak szybko jak to możliwe). Arnika polecana jest pomocniczo w przypadku stanów zapalnych naczyń krwionośnych w kończynach dolnych, zapalenia ścięgna, stawu i nerwu. Działa kojąco przy bólu barku, urazach i bólu po wysiłku fizycznym, ukąszeniach owadów oraz jako środek łagodzący bóle pooperacyjne. Do tego badania dowiodły, że zewnętrzne stosowanie żelu z arniki skutecznie wspiera leczenie lekkiego i umiarkowanego osteoartretyzmu, natomiast miejscowy masaż łagodzi ostre zapalenie mięśni oraz łagodzi ból w przypadku skręcenia, stłuczenia, zwichnięcia oraz w razie pojawienia się zakwasów.

Wrzody, obrzęki, zakrzepy

Helenalina wraz z flawonoidami wykazują także działanie bakteriobójcze, z kolei kumaryny obecne w surowcu mają właściwości przeciwzakrzepowe. Pomagają przyspieszyć wchłanianie wszelkich wybroczyn tkanek oraz wyleczyć afty, stany zapalne dziąseł, a także owrzodzenia dziąseł i jamy ustnej. Ekstrakty z arniki wcierane w skórę pobudzają krążenie krwi, wzmacniają ściany naczyń włosowatych oraz rozpraszają nagromadzone płyny z uszkodzonych tkanek i stymulują wchłanianie płynu wysiękowego, dzięki czemu skutecznie likwidują obrzęki i siniaki oraz zmniejszają ich bolesność. Mają także właściwości rozgrzewające oraz wspierają regeneracje uszkodzonych tkanek. Arnika zmniejsza wszelakie zaczerwienienia i zasinienia oraz zapobiega tworzeniu się zakrzepów żylnych. Przetwory stosuje się w przypadku krwiaków, obrzęków pourazowych, oparzeniach 1 i 2 stopnia, wylewach podskórnych, owrzodzeniach troficznych, a także czyrakach. Do tego wspierają leczenie owrzodzeń żylakowych, hemoroidów oraz łagodzą zakrzepowe lub zarostowe zapalenie żył.

Zewnętrznie

Kosmetologia wykorzystuje arnikę głównie do pielęgnacji cery naczynkowej. Składniki arniki bardzo łatwo przenikają przez naskórek i wzmacniają ścianki naczyń krwionośnych. Zmniejsza widoczność naczynek, hamuje powstawanie nowych „pajączków” oraz wykazuje pozytywne działanie w przypadku żylaków. Karotenoidy natomiast wspierają pielęgnację cery tłustej, trądzikowej, łojotokowej i z wypryskami. Tymol z kolei działa dezynfekująco na bakterie, wirusy oraz grzyby.

Rośliny o podobnym działaniu

Krążenie krwi – Borówka czernica
Zapalenie mięśni – Żywokost lekarski
Oparzenia – Przywrotnik pospolity
Zakrzepica – Wąkrota azjatycka (Gotu kola)
Cera naczynkowa – Ruszczyk kolczasty

Przeciwwskazania do stosowania arniki

Nie stosować dawek większych niż zalecane. Przedawkowanie może powodować wymioty, biegunki, wysypki, arytmie serca oraz utratę przytomności. Nie powinno się także zbyt długo stosować preparatów z arniki w razie skaleczeń, ponieważ mogą pojawić się pęcherze lub egzema. Nie stosować w przypadku stanów zapalnych skóry, ranach krwawiących, oparzenia III stopnia i rozległych obtarciach naskórka. Osoby uczulone na rośliny astrowate powinny unikać stosowania arniki. Nie stosować doustnie w przypadku krwawienia z przewodu pokarmowego, stanów zapalnych żołądka i jelit, stanów pozawałowych, podczas leczenia glikozydami naparstnicy, strofantyną, a także w czasie ciąży. Stosować tylko miejscowo na nieuszkodzoną skórę (rany nieotwarte), z dala od błon śluzowych.

Pozyskiwanie

Kwiaty arniki oraz liście zbieramy w czasie jej kwitnienia, czyli na przełomie czerwca i lipca. Kwiatostany zbieramy w słoneczne dni, po obeschnięciu rosy i suszymy je w ciemnym i przewiewnym miejscu. Z kolei kłącza pozyskujemy we wrześniu i październiku.

Składniki aktywne

Przepisy z wykorzystaniem arniki